Διέξοδος απ’ το Τρελάδικο

Η αλήθεια είναι οτι ο σημερινός νεοέλληνας αλλά και γενικά ο άνθρωπος της Δύσης, βομβαρδίζεται από αλλεπάλληλες τεχνητές “κρίσεις”, που σκοπό έχουν να του διαλύουν συνεχώς το ηθικό και να αναστέλλουν κάθε διάθεση αντίστασης απέναντι στις οργανωμένες δυνάμεις που συστηματικά επιδιώκουν την υποβάθμιση και διάλυση της ζωής του.
Τα τελευταία χρόνια οι δυτικές κυβερνήσεις βρίσκονται σε πόλεμο με τους πολίτες τους. Ο σκοπός της συντονισμένης δράσης τους είναι να διατηρούν τον απλό άνθρωπο σε μια διαρκή εξάρτηση απ’ την κρατική υποστήριξη μέσω επιδομάτων και των διαφόρων passes, και χωρίς καμία δυνατότητα οικονομικής ανασυγκρότησης και ανάτασης.
Οι κρίσεις, τεχνητές όλες και απολύτως ψεύτικες, διαδέχονται η μία την άλλη. Σκοπός ο οικονομικός Αρμαγεδών και ο οικονομικός Μεσαίωνας. Δεν είναι να απορεί κανείς που ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος βρίσκεται σε μια συνεχή ένταση, απογοήτευση και διάψευση. Οι εξελίξεις τρέχουν γρηγορότερα από κάθε διορθωτική ενέργεια. Το δράμα του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου είναι οτι αυτός παίρνει το κράτος στα σοβαρά κι αυτό τον προδίδει. Ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος είναι ένας προδομένος άνθρωπος. Φυσικά κι αναμενόμενα είναι τα έντονα αισθήματα πικρίας και απόγνωσης που τον διακατέχουν. Εχει εκπαιδευτεί απ’ το σχολείο και απ’ τις προηγούμενες γενιές να θεωρεί το κράτος σύμμαχο, συμπαραστάτη κι απαντοχή του. Ομως η εμπιστοσύνη στο κράτος, είναι αυτό που του καταστρέφει τη ζωή. Τα δυτικά κράτη κυβερνώνται από μια μικρή ομάδα ολιγαρχών απ’ το χώρο των τραπεζών κυρίως, που έχοντας προσεταιριστεί μέρος του τεχνολογικού κόσμου, επιδιώκει να διατηρήσει τις οικονομίες και τις κοινωνίες σε καθεστώς μόνιμης οικονομικής εξαθλίωσης και κοινωνικής διάλυσης.
Ο πολίτης δεν προλαβαίνει να σκεφτεί, να αναλύσει και να σχεδιάσει τίποτα. Τα χτυπήματα είναι συνεχόμενα και όλο μεγαλύτερα. Το επείγον εκτοπίζει το σημαντικό, όπως στη διπλανή λεζάντα. Ο φυλακισμένος, με τις τελευταίες του δυνάμεις προσπαθεί απλά να επιβιώσει. Η επιδίωξη της Ελευθερίας είναι πολυτέλεια που μπορεί να αφεθεί για αργότερα. Το επείγον υπερισχύει του σημαντικού. Εστω κι αν αυτό είναι η λύση. Δεν πιστεύουμε στη λύση. Χάσαμε την ελπίδα μας. Θέλουμε απλά να ζήσουμε ακόμα μία μέρα, ένα μήνα, ένα χρόνο. Η πληρωμή του επόμενου μισθού είναι ο ορίζοντάς μας. Μέχρι εκεί. τα άλλα είναι πολυτέλειες.
Το δράμα του απελπισμένου…